ارزیابی کارایی Bacillus thuringiensis در مهار زیستی دوبالان قارچ خوراکی در آزمایشگاه و مزرعه

با توجه به این که دوبالان پوسیده خوار از آفات دائمی سالن های پرورش قارچ خوراکی هستند، به ناچار بهره بردارن از سموم شیمیایی به طور مکرر استفاده می کنند. کارگران سالن های پرورش قارچ و مصرف کنندگان قارچ خوراکی همواره در معرض تهدید سموم شیمیایی هستند، لذا معرفی روش های غیرشیمیایی و بیولوژیک ضروری است. این پژوهش در قالب دو آزمایش در شرایط آزمایشگاه و مزرعه انجام شد. در آزمایشگاه فرمولاسیون تجاری بایوفلش با ماده موثرهBacillus thuringiensis subsp. israelensis با تعدادی از حشره کش های رایج روی کمپوست استفاده شد. این آزمایش در آزمایشگاه در قالب طرح کاملا تصادفی با هفت تیمار شامل دیفلوبنزورون 75/0 و یک در هزار، بایوفلش یک و دو در هزار، اسپینوساد (Tracer®) 3/0 و 6/0 در هزار و شاهد (آب) با 10 تکرار در روزهای مختلف انجام شد. در شرایط مزرعه با توجه به نتایج آزمایشگاه، آزمایش در سه مرحله، محلول پاشی بایوفلش (Bti) یک در هزار روی کمپوست هم زمان با تلقیح اسپان، محلول پاشی بایوفلش به میزان 60 میلی لیتر در مترمربع روی کمپوست قبل از خاک دهی و کاربرد بایوفلش به میزان 60 میلی لیتر در مترمربع همراه با آب آبیاری شش روز پس از خاک دهی انجام شد. هر سه مرحله در قالب آزمون t، بایوفلش با شاهد (روش معمول) مقایسه شد. نتایج آزمایشگاه نشان داد که همه حشره کش ها می توانند در کاهش جمعیت دوبالان خسارت زا موثر باشند، به طوری که میانگین کارایی حشره کش های دیفلوبنزورون (یک در هزار) ، اسپینوساد (6/0 در هزار) و بایوفلش (دو در هزار) روی دوبالان 15 روز پس از تیمار به ترتیب 9/67، 2/74 و 9/79 درصد بود که تفاوت معنی داری باهم نداشتند. نتایج مزرعه نشان داد که کاربرد بایوفلش همراه با آب آبیاری شش روز پس از خاک دهی با 3/79 درصد کارایی، بیشترین تاثیر را دارد.