مدل سازی توسعه کارست سطحی در زاگرس چین خورده (مطالعه موردی: توده آهکی دالاهو)

توده دالاهو در واحد ساختمانی زاگرس چین خورده واقع شده و در آن رخنمون های از سنگ های کرتاسه تا کواترنری دیده می شود. هدف این تحقیق پهنه بندی توسعه کارست سطحی در زاگرس چین خورده می باشد. از آنجایی که ژئومورفولوژی کارست بر میزان شارژ و ویژگی های کمی و کیفی آبخوان های کارستی و بررسی میزان آسیب پذیری آنها، تاثیر بسزایی دارد، تهیه نقشه توسعه یافتگی سطحی کارست و میزان تاثیر عوامل مختلف در نفوذپذیری سازندها، لازم و ضروری می باشد. در مجموع نه عامل لیتولوژی، فاصله از گسل، ارتفاع، بارش، دما، خاک، کاربری (پوشش گیاهی) ، شیب و جهت شیب به عنوان متغیرهای مستقل در فرایند کارست زایی و توسعه آن و همچنین شکل گیری ژئومورفولوژی کارست در منطقه مورد بررسی دخیل می باشند. به منظور پهنه بندی توسعه کارست سطحی از مدل منطق فازی (عملگر گاما) استفاده شده است. براساس نتایج حاصله، توده دالاهو به لحاظ پهنه بندی توسعه کارست سطحی به چهار منطقه فاقد کارست، کارست با توسعه کم، کارست با توسعه متوسط و مناطق توسعه یافته کارستی تقسیم گردید. ارزیابی نقشه پهنه بندی حاصله با فروچاله ها و پولیه های کارستی، حاکی از دقت بالا و کارایی مطلوب این مدل در ارزیابی توسعه کارست سطحی می باشد.