بررسی چالش‎های الهیات مسیحی در مدیریت بحران شورای واتیکانی دوم

سازمان کلیسا در عمر طولانی خود، با بحران‎های بسیاری مواجه بوده است، ازاین رو، برای برون رفت از بحران های پیش‎رو، چاره‎ای جز انجام اصلاحات در بسیاری از زمینه‎های الهیاتی، در شورای واتیکانی دوم نداشت. این مقاله، با هدف کشف مولفه های بحران و شیوه مهار آن را توسط ارباب کلیسا مورد بررسی قرار می دهد. سوال اصلی پژوهش، این است که کلیسا چگونه توانست بحران‎های فرهنگی دینی، ناشی از آموزه‎های الهیاتی پیش ‏آمده را مدیریت کند؟ و به چه میزان در اداره این بحران موفق بود؟ در پاسخ، کلیسا برای بحران فوق، سه مرحله مدیریت پیش از بحران، حین بحران و پس از بحران را اتخاذ نمود. برخی اقدامات مرحله اول، استفاده از حربه های سانسور، اعلان فهرست کتاب های ممنوعه، دادگاه تفتیش عقاید و سرانجام، شکنجه و اعدام نوآوران، به جرم بدعت گذاری بود. و اقدامات حین بحران توسط کلیسا شامل مکتب تومایی نو و الاهیات جدید، روی آوری به پژوهش علمی، تشکیل شورای واتیکانی دوم. اقدامات پس از بحران، شامل اصلاح آیین عبادی، وحدت کلیساها، کمونیسم ستیزی، آزادی انتخاب دین، اعتراف به برخی اشتباهات گذشته کلیسای کاتولیک می‎شود.