اثر شکل فیزیکی جیره های غذایی (آردی، پلت و اکسترود) بر ویژگی های بستر، خصوصیات کیفی پا، سینه و شاخص های استخوان درشت نی در جوجه های گوشتی

هدف از تحقیق ارزیابی اثر شکل فیزیکی جیره های غذایی آردی، پلت و اکسترود بر ویژگی های بستر، خصوصیات کیفی پا، سینه و شاخص های استخوان درشت نی بود. بدین منظور تعداد 936 قطعه جوجه گوشتی یک روزه نژاد راس 308 با 3 تیمار آزمایشی و 12 تکرار و 26 قطعه جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 6 هفته پرورش داده شد. کیفیت فیزیکی بستر (pH، رطوبت، نیتروژن و ازت فرار) و جمعیت میکروبی بستر (باکتری های اسپورزا، قارچ ها، باکتری های هوازی کل) ، ناهنجاری های پا و لاشه (لنگش، زخم کف پا، سوختگی مفصل خرگوشی، زخم سینه) و عناصر معدنی (کلسیم و فسفر) و شاخص های استخوان درشت نی (طول، قطر، وزن، درصد وزنی، قدرت شکنندگی) در روز 42 روزگی مورد بررسی قرار گرفت و تلفات به صورت روزانه ثبت شد. نتایج این مطالعه نشان داد که در تیمار اکسترود درصد رطوبت، نیتروژن و میزان ازت فرار بستر بیشتر و جمعیت باکتری اسپورزا و کل قارچ بستر کمتر از تیمارهای دیگر بوده است. اثر تیمارهای آزمایشی بر درصد زخم کف پا، زخم سینه، کلسیم و فسفر استخوان و شاخص های استخوانی درشت نی غیر معنی دار بود. درصد سوختگی مفصل خرگوشی و لنگش و تلفات در تیمار اکسترود و پلت بیشتر از تیمار آردی بوده است. بنابراین شکل خوراک پلت و اکسترود در مقایسه با خوراک آردی اثرات منفی روی درصد رطوبت، نیتروژن و میزان ازت فرار بستر و درصد تلفات داشته و باعث افزایش وقوع سوختگی مفصل خرگوشی و لنگش در جوجه های گوشتی گشته است.