مطالعه تجربی اثرات محافظتی هسپرتین بر آسیب ایسکمی بازخون رسانی (I/R) روده در موش صحرایی

مخاط روده به شدت توسط ایسکمی بازخونرسانی (IR) تحت تاثیر قرار می گیرد. نشان داده شده است که هسپرتین در برابر آسیب ایسکمی بازخون رسانی در ارگان های مختلف دارای اثرات محافظتی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هسپرتین بر آسیب ایسکمی بازخونرسانی روده موش صحرایی می باشد. بدین منظور، 40 سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به چهار گروه شاهد (گروه 1) ، شاهد جراحی (گروه 2) ، ایسکمی بازخونرسانی (گروه 3) و ایسکمی بازخونرسانی به علاوه تیمار با هسپرتین (گروه 4) تقسیم شدند. آسیب ایسکمی بازخونرسانی با 30 دقیقه ایسکمی روده و 60 دقیقه خون رسانی مجدد ایجاد شد. موش های گروه 4، هسپرتین (U/kg1000) را 120 دقیقه قبل از القاء ایسکمی از طریق تزریق زیرجلدی دریافت کردند. پس از انجام آزمایشات، قسمت کولون روده خارج و جهت آسیب شناسی بافتی آماده گردید. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر مالون دی آلدئید، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در بافت کولون اندازه گیری شد. آسیب شناسی بافتی ارتشاح شدید سلول های آماسی، پرخونی و خونریزی لامینا پروپریا، نکروز سلول های بافت پوششی کولون و کاهش ضخامت مخاط را در گروه ایسکمی بازخونرسانی نشان داد. مطالعه آسیب شناسی، نشان دهنده کاهش آسیب بافتی بدنبال مصرف هسپرتین در بافت کولون موش های گروه 4 بود. فعالیت تام آنتی اکسیدانی سرم و مقادیر سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در گروه ایسکمی بازخونرسانی به طور معنی داری (05/0>p) کاهش، ولی در گروه ایسکمی بازخون رسانی به علاوه تیمار با هسپرتین، افزایش نشان داد. هسپرتین مقدار مالون دی آلدئید را که در اثر ایسکمی بازخون رسانی افزایش یافته بود، به طور معنی داری (05/0>p) کاهش داد. نتایج مطالعه نشان داد، هسپرتین می تواند روده بزرگ موش های صحرایی را از آسیب ایسکمی بازخون رسانی محافظت نماید.