رابطه هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت گیری مذهبی با سازگاری شغلی در پرستاران

سازگاری شغلی برای ادامه اشتغال موفقیت آمیز پرستاران عامل مهمی به شمار می رود. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت گیری مذهبی با سازگاری شغلی در پرستاران انجام شد. طرح مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دولتی شهر اردبیل در سال 1394 بودند که از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 120 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های هویت اخلاقی آکویینو و رید (2002) ، بهزیستی معنوی فیشر (2005) ، جهت گیری مذهبی آلپورت (1968) و مقیاس سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست (1991) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین هویت اخلاقی (63/0=r) و بهزیستی معنوی (53/0=r) با سازگاری شغلی پرستاران همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت. همچنین از بین مولفه های جهت گیری مذهبی، بین جهت گیری درونی (56/0=r) با سازگاری شغلی رابطه مثبت و معنادار و بین جهت گیری بیرونی (52/0=r) با سازگاری شغلی رابطه منفی و معناداری وجود داشت (0/05=P). با توجه به ضرایب بتا، هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت گیری مذهبی در مجموع 0/61 از واریانس سازگاری شغلی را در پرستاران زن پیش ‏ بینی نمودند (0/05=P). سازگاری شغلی پرستاران توسط متغیرهای هویت اخلاقی، بهزیستی معنوی و جهت گیری مذهبی قابل پیش بینی است، بنابراین پیشنهاد می شود که روانشناسان و مشاوران جهت بالا بردن میزان سازگاری شغلی پرستاران، نقش این متغیرها را مورد توجه قرار دهند.