پیشنهاد حدود مجاز مصرف ماهیان زمین کن (Platycephalus indicus) ، گیش پهن (Carangoides talamparoides) و بیاح (Liza abu) با توجه به میزان نیکل، منگنز، آهن، مس، و روی

پژوهش حاضر با هدف تعیین حد مجاز مصرف سه گونه ماهی زمین کن، گیش پهن و بیاح از نظر فلزات سنگین و ارزیابی خطر آنها در جزیره شیف واقع در استان بوشهر انجام شد. بدین منظور تعداد 30 عدد ماهی از 3 گونه (زمین کن، گیش پهن، بیاح) مورد نظر، در آب های ساحلی جزیره شیف با استفاده از قایق صیادی جمع آوری شدند. بر اساس نتایج، حد مجاز مصرف (CRlim) ماهی زمین کن برای فلزات نیکل، منگنز، روی، مس و آهن به ترتیب 21/0، 5، 57/0 و 23/0، 2 برای ماهی گیش پهن 29/0،3 ،66/0، 37/0 و1 و در ماهی بیاح 20/0، 2، 56/0، 76/0 و1 کیلوگرم در روز به دست آمد. بیشترین جذب روزانه و هفتگی مربوط به فلز آهن در ماهی بیاح و کمترین آن مربوط به فلز منگنز در ماهی زمین کن بود. در این تحقیق، مقادیر فلزات کمتر از استانداردهای جهانی بود، بجز فلز منگنز در گونه بیاح و فلز نیکل در هر 3 گونه که غلطت بالای فلز نیکل در این گونه ها ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در ساکنین این جزیره در دراز مدت شود. ارزیابی خطر غذایی گونه های ماهی نشان داد که مصرف این ماهی ها با میزان فعلی (20گرم در روز) از نظر فلزات آهن، مس، روی، منگنز و نیکل خطری برای مصرف کنندگان آن ندارد. اما با توجه به مقادیر حد مجاز، مصرف بیش از حد این گونه ها ممکن است باعث ایجاد مشکلات در افراد مصرف کننده شود.