جداسازی و بررسی برخی خصوصیات محرک رشدی باکتری های متحمل به نمک مولد پلیمر از خاک های شور

گسترش شوری چالش بزرگی در بیشتر خاک های زراعی مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. اخیرا استفاده از روش های زیستی همانند استفاده از ریزجانداران خاکزی به منظور کاهش اثرات زیان بار شوری بر گیاهان، اهمیت زیادی پیدا کرده است. در این مطالعه سعی شده است باکتری های متحمل به نمک از خاک های شور جداسازی گردند و خصوصیات محرک رشدی آنها همانند توانایی تولید اکسین، سیدروفور، سیانیدهیدروژن، مقاومت به خشکی و آزادسازی فسفر و پتاسیم از منبع نامحلول معدنی، بررسی شود. از بین 20 جدایه متحمل به نمک مولد پلیمر، بر اساس آزمون خاصیت محرک رشد گیاه، در نهایت دو جدایه شماره 17 و 5 به عنوان جدایه برتر انتخاب شدند. نتایج نشان داد که میانگین مقدار پلیمر از 8/0 تا 2/4 گرم بر لیتر متغیر بود و بیشترین آن در جدایه 17 به دست آمد. اکثر جدایه ها قادر به تولید هاله نارنجی در محیط CAS-Agar بودند که بیشترین مقدار سیدروفور در جدایه 5 با نسبت قطر هاله به کلنی برابر با دو مشاهده شد. بیشترین میزان تولید اکسین در جدایه شماره 17 با مقدار 14/8 میلی گرم بر لیتر مشاهده شد. همچنین این جدایه بالاترین توانایی آزادسازی پتاسیم معدنی با مقدار 2/12 و 62/18 میلی گرم بر لیتر به ترتیب در حضور و عدم حضور نمک داشت. اغلب جدایه ها مقاومت به خشکی در سطح 2 و 5 بار از خود نشان دادند. بیشترین مقاومت به خشکی در سطح 15بار در جدایه شماره 17 و 5 به ترتیب با 6/55 و 2/53 درصد کاهش رشد نسبت به محیط بدون تنش مشاهده شد. آزمایش های تعیین ترادف ژنی SrRNA16 نشان داد که جدایه 17 به میزان 4/99 درصد با سویهDSM13 Bacillus licheniformis و جدایه 5 به میزان57/99 درصد با سویه Bacillus megaterium NBRC 15308 قرابت فیلوژنی دارند.