بررسی اثرات گسترش اتوبوس های تندرو شهری بر ترافیک و آلودگی هوا با استفاده از مدل(EMME/2) و(IVE). (مطالعه مووردی: خط شماره 10 مسیر برگشت دانشگاه آزاد به سمت میدان آزادی)

در سال های اخیر استفاده از سامانه اتوبوس های تندرو حمل و نقل شهری در شهر تهران مورد توجه بوده است و تا حد زیادی رضایت شهروندان تهرانی را در پی داشته است. سیستم اتوبوس های تندرو حمل و نقل شهری موجب کاهش هزینه حمل و نقل، سرعت بالاتر و در نهایت راحتی مردم می گردد. بنابراین در این پژوهش به تاثیر عملکرد سیستم اتوبوس تندرو شهری می پردازیم. جهت رسیدن به این هدف، ابتدا حجم ترافیک وسایل نقلیه در دو سناریوی وجود و عدم وجود اتوبوس های تندرو شهری توسط مدلبه دست آمد و در ادامه پس از محاسبه الگوی رانندگی با اندازه گیری میدانی، بررسی کیفیت سوخت و محاسبه نوع ناوگان عبوری مسیر مورد نظر، میزان انتشار آلاینده های تولیدی هر یک از وسایل نقلیه با استفاده از مدلIVE به دست آمد و در نهایت میزان انتشار آلودگی ناشی از منابع متحرک در این دو سناریو مقایسه شد تا میزان اثربخشی استفاده از سیستم اتوبوس های تندرو به دست آید. بر اساس نتایج در مقایسه دو سناریوی وجود BRT برای آلاینده مونوکسیدکربن موجب کاهش kg 92/134 در طول 12 ساعت اندازه گیری شده بود. هم چنین آلاینده ترکیبات آلی فرار 5/13kg کاهش یافته بود. اکسید های نیتروژن 0/8kg و اکسیدهای گوگرد 0/97kg افزایش داشت. همچنین مقادیر آلاینده ذرات معلق 0/48kg و نیز مقادیر بنزن 0/48kg کاهش یافته بود. وجود BRT برای مقایسه دو سناریو گاز گلخانه ای دی اکسیدکربن موجب کاهش 4361/197kg در طول 12 ساعت اندازه گیری شده بود. همچنین تاثیر بکارگیری BRT موجب کاهش kg 37/0 اکسید نیتروس و kg86/6 متان در طول این مدت شده بود. الگوی رانندگی و حجم تردد، دو متغیر مهم در IVE هستند. آلاینده مونواکسیدکربن و آلاینده ترکیبات آلی فرار بیشتر از ناوگان سواری منتشر می شود. در انتها وجود BRT موجب کاهش شدید دی اکسیدکربن شده که آلاینده اصلی گاز گلخانه ای به شمار می آید.