اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی متمرکز بر آسیب در کاهش نشانگان ضربه عشق در دانش جویان

هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی متمرکز آسیب بر کاهش نشانگان ضربه عشق در دانش جویان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود که طی دو مرحله نمونه گیری از دانش جویان دختر و پسر مقطع لیسانس در دانشگاه خلیج فارس، 30 دانش جوی مبتلا به نشانگان ضربه عشق به تصادف و بر اساس ملاک های ورود و نقطه برش در پرسش نامه ضربه عشق ریچارد راس در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. و پرسش نامه ضربه عشق راس برای نشانگاه ضربه عشق را تکمیل نمودند. گروه آزمایش 11 جلسه 60 تا 90 دقیقه ای تحت مداخله رویکرد شناختی - رفتاری گروهی مایکل فری قرار گرفت و در گروه کنترل مداخله ای انجام نگرفت. نتایج نشان داد که 24/6 درصد از دانش جویان دارای نشانگان ضربه عشق هستند و این نسبت به طور معناداری در دانش جویان دختر بالاتر است. هم چنین، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در کاهش نشانگان ضربه عشق وجود دارد. این تحقیق نشان داد که درمان شناختی رفتاری مبتنی بر آسیب در کاهش نشانگان ضربه عشق اثربخش است