بررسی کارکرد خانواده و اختلال اضطراب اجتماعی: نقش میانجی های باورهای ناکارآمد و مهارت های اجتماعی

اختلال های اضطرابی یکی از شایع ترین اختلال های دوران نوجوانی و جوانی هستند و از مهم ترین انواع این اختلال ها می توان به اختلال اضطراب اجتماعی اشاره کرد. هدف این پژوهش بررسی نقش مهارت های اجتماعی و باورهای ناکارآمد به عنوان میانجی رابطه بین کارکرد خانواده و اضطراب اجتماعی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع تحلیل مسیر است. جامعه این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر کلاس های دهم مقطع دوم دبیرستان های شهر شهرکرد بود. 1000 دانشآموز پسر و دختر (500 دختر و 500 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. شرکت کننده ها به مقیاس های کارکرد خانواده، مهارت های اجتماعی، باورهای اعتباربخشی شخصی و اضطراب اجتماعی پاسخ دادند. داده با استفاده از تحلیل مسیر و نرم افزار آماری AMOS و شاخص های برازندگی تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که مدل پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار است، و ضرایب مسیر مستقیم کارکرد خانواده به باورهای ناکارآمد، خانواده به مهارت های اجتماعی، کارکرد خانواده به اضطراب اجتماعی، باورهای ناکارآمد به اضطراب اجتماعی و مهارت های اجتماعی به اضطراب اجتماعی معنی دار هستند. هم چنین متغیرهای مهارت های ارتباطی و باورهای ناکارآمد نقش میانجی مابین کارکرد خانواده و اختلال اضطراب اجتماعی در مدل را بر عهده دارند. در مجموع می توان نتیجه گرفت که برای درمان اختلال های اضطرابی لازم است مراقبت های همه جانبه ای شامل ارزیابی خانواده، دیگر ابعاد زندگی خانوادگی، کاهش باورهای ناکارآمد و تقویت مهارت های ارتباطی صورت پذیرد