چین و افراط گرایی برگرفته از منطقه آسیای مرکزی

در این مقاله تلاش شده تا تصویری از افراط گرایی در ایالت سین کیانگ چین، زمینه ها و عوامل تشدید کننده آن ارائه شود. علاوه بر این نحوه برخورد و تعامل دولت مرکزی چین با ساکنان این ایالت نیز مطمح نظر قرار خواهد گرفت. اختلافات دینی و نژادی ساکنان سین کیانگ یعنی اویغورها با ساکنان اصلی کشور چین یعنی قوم هان، در کنار تاثیر پذیری از گروه های تندرو و اسلام گرایان در منطقه آسیای مرکزی از جمله عوامل بروز افراط گرایی در سین کیانگ می باشد. این سرزمین مستعد عدم ثبات و برخورد فزاینده بین چینی های هان نژاد و اویغورهای بومی است، یکی برای استیلا و دیگری برای خودمختاری یا استقلال از اکثریت چینی ها. این مقاله با تمرکز بر تاثیرات جریان های تندرو در آسیای مرکزی بر تمایلات افراط گرایانه و جدایی خواهانه در استان سین کیانگ، در پی یافتن پاسخ به این پرسش است که: دولت مرکزی چین برای مهار افراط گرایی در استان سین کیانگ چه راهبرد هایی را در پیش گرفته است؟ در پاسخ باید گفت که دولت چین برای مهار این پدیده، یک استراتژی ترکیبی اتخاذ نموده است. در بخش اقتصادی، استراتژی توسعه بخشی در مناطق غربی چین دنبال شده؛ در بخش امنیتی سیاست سرکوب و در بخش فرهنگی_اجتماعی سیاست کنترل مذهبی و سیاست تغییر جمعیت از مهم ترین اقدامات دولت چین در بعد داخلی می باشد. در بعد خارجی نیز تقویت روابط اقتصادی با همسایگان سین کیانگ، سرمایه گذاری در بخش های انرژی این منطقه و طرح راه اندازی جاده ابریشم در قالب استراتژی اقتصادی؛ استفاده از ظرفیت های سازمان همکاری شانگهای و تلاش برای ایجاد ثبات در کشورهای همسایه سین کیانگ در قالب استراتژی سیاسی_امنیتی دنبال شده است. روش تحقیق در این مقاله با توجه به ماهیت آن، توصیفی_تحلیلی بوده و دامنه آن نیز آسیای شرقی و مرکزی را در بر خواهد گرفت.