استنباط بیزی برای مطالعه کنترل ژنتیکی تحمل به تنش کم آبی در گندم با استفاده از روش LASSO

خشکی مهم ترین تنش غیرزیستی است که به طور جدی تولید و کیفیت محصول گندم ایران را تحت تاثیر قرار می دهد. اطلاعات درباره کنترل ژنتیکی توارث تحمل به تنش برای تعیین نوع برنامه اصلاحی و تولید ارقام متحمل ضروری است. در این مطالعه، استنباط بیزی با به کارگیری روش LASSO برای شناسایی مهم ترین آثارژنتیکی مرتبط با تحمل به خشکی در چارچوب روش تجزیه میانگین نسل ها مورد استفاده قرار گرفت. به همین منظور آزمایش هایی شامل دو جفت تلاقی بین ارقام حساس و متحمل (هامون × دریا و سپاهان × مروارید) و نسل های حاصل از تلاقی آن ها برای دو سال به صورت کرت های خردشده در دو شرایط آبیاری مطلوب و قطع آبیاری از زمان گرده افشانی بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شدند. استنباط بیزی یک روش جایگزین مناسب است که دانش پیشین موجود (توزیع پیشین) را با اطلاعات حاصل از داده ها ترکیب می کند و یک توزیع احتمالی (توزیع پسین) را نتیجه می دهد که از تمام اطلاعات برای تفسیر ساختار ژنتیکی برخوردار است. LASSO یک روش موثر برای اعمال انقباض و گزینش بر آثارمدل است. ضرایب آثارغیرمهم در مدل به سمت صفر منقبض می شوند و از مدل کنار گذاشته می شوند، در حالی که انقباض کم تری برای ضرایب مهم به کار برده می شود. از آنجا که عمل ژنی افزایشی، غالبیت و اپیستازی در توارث عملکرد دانه در شرایط تنش و غیرتنش درگیر بودند، روش هایی که از تمام آثارژنی استفاده کنند، مانند گزینش دوره ای و به دنبال آن روش شجره ای می تواند روشی سودمند برای بهبود تحمل به تنش خشکی باشد.