تحلیل تطبیقی سیمای الهی در احادیث توحیدی امام رضا(ع) و تورات از بعد مکان و گزاره های مکان انگار

سبک تطبیقی هر چند از پیشینه دراز دامنی بهره مند نبوده، ولی در درک درست معارف، بسیار ارزشمند و کارآمد است؛ به ویژه اگر واکاوی این شیوه، در عرصه معارف توحیدی دو دین باشد. از این رو تحقیق فراروی کوشید که در گام اول، گزاره های سیمای الهی در این بعد را در احادیث توحیدی امام رضا (ع) و ظاهر تورات به روش کتابخانه ای گردآوری نماید و در قدم بعدی، تحلیلی از این داده ها به دست دهد که دو مورد از مهمترین نتایج آن، به روش توصیفی-تحلیلی، عبارتنداز: اولا احادیث توحیدی رضوی و گزاره های تورات در حیطه این مسئله، از جامعه آماری بالایی بهره مند است که می توان به بیش از صد مورد در تورات بر مکان دار بودن خداوند و چهل حدیث رضوی، در فرامکانی حضرت حق اشاره کرد. ثانیا تعالیم تورات در تشبیه خداوند به آفریده ها، مکان دار بودن خداوند و گزاره های مکان انگار، با معارف توحیدی امام رضا سراسر ناهمگون است؛ از آن رو که تورات کنونی، قالب ریزی خدایی در دستور کارش قرار گرفته که دست، پا، صورت، کمر، فراز، فرود، پیدایی و غیره دارد که پذیرش آنان، به مکانداری خداوند منجر می شود؛ حال آنکه در معارف رضوی، خداوند از این موارد و از اصل تشبیه، مبری است.