جداسازی و بررسی ژن های AREB و MPK2 به منظور بررسی مقاومت به خشکی گیاه گوجه فرنگی

اهداف: تنش اسمزی از قبیل خشکی، شوری و سرما، یکی از مهم ترین تنش ها است. هدف پژوهش حاضر جداسازی و بررسی ژن های AREB و MPK2 به منظور مطالعه مقاومت به خشکی گیاه گوجه فرنگی بود. در پژوهش تجربی حاضر، بذرهای دو رقم گوجه فرنگی ردکلود (Red Cloud) و پتوپراید (Peto Pride) (به ترتیب مقاوم و حساس به خشکی) در سطوح تیمار خشکی شامل 2- و 4-مگاپاسکال کشت داده شدند. آزمایش در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و نمونه برداری برای محاسبه شاخص بیوشیمیایی اسیدتیوباربیتوریک (TBARM) در مورد هر تیمار در سه تکرار انجام شد. نمونه برداری تصادفی و تکراردار برای انجام مطالعات مولکولی و بررسی میزان بیان ژن ها نیز صورت گرفت. ژن های AREB1 و MPK2 با کمک منابع بیوانفورماتیک و آغازگرهای اختصاصی، ساخت cDNA، واکنش زنجیره ای پلی مراز، الکتروفورز و استخراج بررسی شدند. آزمون آماری آنالیز واریانس و نرم افزار SPSS 15 به کار رفتند. با افزایش میزان تنش خشکی، اغلب صفات مورفولوژیک، افت قابل توجهی داشتند اما شاخص اکسیداسیون سلولی با افزایش میزان تنش افزایش چشم گیری نشان داد، به طوری که میزان TBARM افزایش یافت. بیان ژن AREB1 نسبت به بیان ژن MPK2 بیشتر بود. درصد تشابه بین توالی های پروتئینی LeAREB و کیناز 2 در گوجه فرنگی رقم مقاوم 31% به دست آمد. با افزایش میزان تنش خشکی، اغلب صفات مورفولوژیک، افت قابل توجهی دارند اما شاخص اکسیداسیون سلولی با افزایش میزان تنش، افزایش چشم گیری نشان می دهد. ژن مقاوم به تنش خشکی AREB1 تحت تاثیر تنش های زیستی خشکی القا بیشتر می شود، در حالی که بیان ژن MPK2 تفاوت زیادی نشان نمی دهد.