تاثیر تمرین هوازی بر بیان ژن عامل هسته ای کبدی( HNF-4α )و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی نوع 2

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی بر بیان ژن عامل هسته ای کبدی (HNF-4α) ، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی نوع دو بود. بدین منظور تعداد 20 سر رت نر 10 هفته ای با وزن 20±220 گرم (در ابتدا) انتخاب و با تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید-استرپتوزوسین دیابتی نوع دو شدند و به شیوه تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت 12 هفته و هر هفته 5 جلسه با زمان 10 تا 50 دقیقه و سرعت 18 تا 26 متر در دقیقه بود. گلوکز ناشتا، انسولین سرم و بیان ژن HNF-4α در بافت کبد هر دو گروه پس از آخرین جلسه تمرین اندازه گیری و توسط آزمون تی مستقل با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که تمرینات هوازی به کاهش معنا دار گلوکز ناشتا (001/0=P) ، مقاومت به انسولین (044/0=P) و افزایش معنا دار انسولین (019/0=P) منجر شد. همچنین، بیان HNF-4α پس از تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنا داری داشت (007/0=P). براساس یافته های موجود، احتمالا تمرین هوازی می تواند با افزایش انسولین سرم بیان ژن HNF-4α کبد رت های دیابتی نوع دو را کاهش دهد. ازاین رو با کاهش بیان این ژن در اثر تمرین هوازی و به تبع آن کاهش گلوکز تولیدی کبد، ممکن است که یکی از مکانیسم های اثر فعالیت ورزشی در افراد دیابت نوع دو باشد.