ارزیابی و پهنه بندی پتانسیل اقلیم گردشگری شهرهای ساحلی شمال ایران

آبوهوا و گردشگری از جهات مختلف با هم در ارتباط میباشند که این ارتباط از لحاظ محلی و جهانی دارای اهمیت است و اطلاعات آب و هوا مورد توجه گردشگران میباشد. در این مقاله با استفاده از شاخص اقلیم گردشگری TCI به ارزیابی اقلیم گردشگری شهرهای ساحلی شمال ایران زمین)استانهای گلستان،مازندران و گیلان (، از داده های عناصر آب و هوایی مربوط به 21 ایستگاه هواشناسی اخذ و پرداخته شده است. این داده ها شامل؛ حداکثر دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، حداقل رطوبت نسبی روزانه، میانگین رطوبت نسبی روزانه، بارش ماهانه، سرعت باد، و کل ساعات آفتابی، با طول دوره آماری مشترک از سال 1994 تا 2014 بوده است؛بعد از محاسبه شاخصها، با استفاده از تکنیک GIS با روش IDW ناحیه مطالعاتی بر مبنای فراوانی های رخداد شاخص ها پهنه بندی قرار گرفته شد. روند سالانه شاخص شهرهای ساحلی شمالی ایران نشان میدهد که در ماه اواسط و آخر فصل بهار) اردیبهشت و خرداد ماه (، ماه آخر تابستان و اول پاییز) مهرماه (به دلیل اینکه بین 75 تا 85<TCI و قرارگیری در طبقه عالی و ایده آل، بالاترین پتانسیل و بهترین شرایط اقلیم توریستی را دارند. در ادامه با توجه به نمرات شاخص، گروهبندی ایستگاه ها با اعمال روش خوشه ایسلسله مراتبی با روش ادغام وارد (Ward) انجام گرفت. نتایج نشان داد نقش ارتفاعات منجمله ایستگاه های ماسوله، آلاشت، منجیل، لاهیجان، رشت، پل سفید و مراوه تپه در افزایش نمرات شاخص، تنها در نیمه گرم سال مثبت است. نتایج حاصل از خوشه بندی ایستگاه ها نیز به دو گروه شامل ایستگاه های نواحی کم ارتفاع ساحلی و نواحی مرتفع را تفکیک نمود. بررسی مقادیر ماهانه شاخص در این دو ناحیه نشان داد بالاترین مقادیر نمرات شاخص در نواحی ساحلی و کم ارتفاع در فصل بهار و پاییز متمرکز شده و از آن میتوان به عنوان نواحی گردشگری بهاره و پاییزه یاد کرد درحالی برای ایستگاه های مرتفع تمرکز این نمرات در فصل تابستان و نواحی گردشگری تابستانه را شکل داده است.