مطالعه ی اثر ناپایداری زانو بر تعادل، الگوی راه رفتن، عملکرد فیزیکی، شاخص گام برداری پویا و کیفیت زندگی زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو

یکی از مشکلات رایج بیماران دارای استئوآرتریت، ناپایداری زانو می باشد، که عملکرد آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این پژوهش، بررسی اثر ناپایداری خودگزارشی، بر پارامترهای گام برداری، شاخص گام برداری پویا، تعادل و کیفیت زندگی بیماران دارای ناپایداری زانو بود. در این مطالعه ی مقطعی، 68 بیمار استئوآرتریتی با تایید پزشک متخصص و معیارهای ورود به مطالعه، در پژوهش شرکت نمودند. 31 بیمار در گروه دارای ناپایداری و 37 بیمار در گروه بدون ناپایداری زانو قرار گرفتند. تست برگ برای ارزیابی تعادل؛ اثر کف پا برای ارزیابی الگوی گام برداری؛ WOMAC برای ارزیابی عملکرد؛ SF36 برای ارزیابی کیفیت زندگی؛ (UGT) Up and Go Test، بالا و پایین رفتن از پله و 40 متر راه رفتن برای ارزیابی عملکرد فیزیکی و تست گام برداری پویا، استفاده شد. برای مقایسه ی میانگین ها از t- مستقل با آلفای 05/0 و فاصله اطمینان 95% استفاده گردید. یافته ها نشان داد که بین دو گروه در نمره ی برگ (016/0P=) و نمره های سه متغیر مربوط به فعالیت های فیزیکی شامل (016/0P=) UGT؛ بالا و پایین رفتن از پله (05/0 P=و 027/0P=) ، تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین گروه ها تنها در بعد سفتی مفصلی WOMAC با هم تفاوت معنادار داشتند (004/0P=). اما، گروه ها در گام برداری پویا، الگوی گام برداری و کیفیت زندگی با هم تفاوتی نداشتند (05/0P>). با مشاهده ی اثر ناپایداری مفصلی بر فاکتورهای کلیدی در انجام فعالیت های فیزیکی روزانه و پیشگیری از سقوط بیماران استئوآرتریتی زانو، به پزشکان و فیزیوتراپ ها توصیه می شود تا قبل از هرگونه مداخله ی توان بخشی به شناسایی این بیماران با ویژگی ناپایداری پرداخته و راهکارهای مناسبی جهت بهبود آن طراحی نمایند.