تاثیر نانوامولسیون صمغ زدو- اسانس آویشن شیرازی در مهار رادیکال های آزاد خارج سلولی و بیان ژن NAD (P) H oxidase در گندم

تولید گونه های فعال اکسیژن به خصوص پراکسید هیدروژن امری اجتناب ناپذیر در متابولیسم هوازی است. از آن جا که این ترکیبات در غلظت های متفاوت، بر فرآیندهای گوناگونی در سلول موثر هستند و افزایش بیش از حد آن ها به تنش های اکسیدی منجر می شود، کنترل غلظت آن ها امری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش از اسانس آویشن شیرازی با ترکیبات فنولی (تیمول، کارواکرول) فراوان و پلیمر صمغ زدو به منظور کپسوله سازی و تولید نانوامولسیون استفاده گردید. تاثیر نانوامولسیون صمغ زدو- اسانس آویشن شیرازی در مهار رادیکال های آزاد 2،2-آزینوبیس- (3-اتیل بنزوتیازولین-6-سولفونیک اسید (ABTS: 2, 2-azinobis-3-ethylbenzothiazolin-6-sulfonic acid) و پراکسیدهیدروژن در خارج از سلول و بیان ژن (NOX: NAD(P) H oxidase) با شماره دسترسی AY561153 (بزرگ ترین تولید کننده گونه های فعال اکسیژن) مورد بررسی قرار گرفت. نانوامولسیون با محتوای فنول 88 میلی گرم در گرم، توانایی بالایی در مهار رادیکال های آزاد ABTS و پراکسید هیدروژن از خود نشان داد. از طرفی نانوامولسیون در غلظت های 25 و 50 میکروگرم در میلی لیتر موجب افزایش و در غلظت های 100، 150 و 200 میکروگرم در میلی لیتر موجب کاهش بیان ژن NOX گردید. با توجه به نتایج به نظر می رسد نانوامولسیون در غلظت های متفاوت بر گونه های فعال اکسیژن تاثیر داشته و در نتیجه توانایی کنترل تنش های اکسیدی را دارا است.