پتروگرافی و شیمی کانی گرانودیوریت های ائوسن تویره (جنوب غرب جندق، استان اصفهان)

توده نفوذی گرانیتوئیدی تویره با سن ائوسن میانی در جنوب غرب جندق و در حاشیه غربی خرد قاره شرق– ایران مرکزی قرار گرفته است. این توده نفوذی در قسمت های جنوبی و شرقی، سنگ های آتشفشانی ائوسن را قطع کرده و خود نیز توسط بازالت های آلکالن الیگوسن زیرین قطع شده است. سنگ های سازنده این توده نفوذی گرانیت و گرانودیوریت است که گرانودیوریت ها از فراوانی بیشتری برخوردارند. کانی های اصلی و فرعی تشکیل دهنده واحد گرانودیوریتی شامل پلاژیوکلاز، کوارتز، ارتوکلاز، آمفیبول، بیوتیت، آپاتیت، زیرکن و اسفن است. آمفیبول های گرانودیوریت ها از نوع کلسیک، با Mg# (میانگین 61/0) و ترکیب مگنزیوهورنبلند تا اکتینولیت دارند. دامنه ترکیب پلاژیوکلاز های این توده نفوذی از آلبیت تا آندزین در نوسان است و مرکز برخی از بلور های پلاژیوکلاز ترکیب لابرادوریت دارند. بررسی شیمی کانی بیوتیت های این توده نفوذی نشان می دهد که بیوتیت های آن شبیه بیوتیت های متبلور شده از ماگما های کالک آلکالن هستند. با استفاده از دما – فشار سنجی زوج کانی هورنبلند- پلاژیوکلاز، دمای تبلور 700 – 800 درجه سانتی گراد و فشار 1- 15/1 کیلو بار (معادل عمق 5/3 – 6 کیلومتر) محاسبه شده است دماسنجی کلریت ها دمای دگرسانی حدود 245 - 262 درجه سانتی گراد را نشان می دهد. بررسی های پتروگرافی و شیمی کانی بیوتیت ها و آمفیبول های توده نفوذی نشان دهنده I-Type بودن این گرانیتوئید است که از ماگمایی با منابع مختلط پوسته - گوشته شکل گرفته است. فوگاسیته بالای اکسیژن (+1< ∆FQM < +2. 0) در مذاب سازنده آن شاهدی برای ارتباط آن با فرورانش است.