برآورد غلظت ذرات معلق در سطح زمین با استفاده از روش سنجش از دور و پارامترهای هواشناسی: (مطالعه موردی در تهران)

تعیین غلظت ذرات معلق (آلاینده یی تاثیرگذار) در کلان شهرها، نیازمند استفاده از ایستگاه های متعدد پایش است. استفاده از پارامترهای ماهواره یی با پوشش مکانی و زمانی کامل، جایگزین روش غیراقتصادی افزایش تعداد ایستگاه ها شده است. هدف از مطالعه ی حاضر یافتن مدلی جهت دست یابی رابطه ی موجود بین غلظت ذرات معلق با سایز کمتر از 10 میکرومتر و پارامتر عمق اپتیکی ذرات معلق به دست آمده از سنجنده های ماهواره یی است. مدل آثار اختلاط خطی جهت بیان رابطه ی استفاده شده و به منظور بهبود عملکرد مدل از پارامترهای هواشناسی استفاده شده است. پارامتر عمق اپتیکی ذرات معلق از سنجنده ی مودیس (2009) استخراج شده است. مدل پیشنهادی، 77\٪ از تغییرات غلظت ذرات معلق سطح را توصیف می کند $ (R=0. 88) $. ضریب تعیین غلظت اندازه گیری و پیش بینی شده در اعتبارسنجی متقاطع 0٫61 است $ (R=0. 78) $. بهترین عملکرد مدل در فصل پاییز)$R M S E=15. 4$ (و ضعیف ترین عملکرد در فصل تابستان با ($R M S E=19. 3$) بوده است. علی رغم کاهش دقت در پیش بینی غلظت ذرات معلق در تابستان، عملکرد کلی آن همچنان قابل اطمینان است.