ارزیابی و نقد چهار ترجمه از ترجمه های «جزء 30» قرآن کریم از دیدگاه لغوی، بلاغی و نحوی

این مقاله به ارزیابی و نقد چهار ترجمه از ترجمه های جزء 30 قرآن کریم از جنبه های گوناگون بلاغی ، نحوی و لغوی می پردازد. در این راستا با استناد به تفاسیر مختلف و نیز کتاب های بلاغی و لغوی، لغزش های مترجمان محترم در مواردی چون رعایت نکردن حصر، عدم توجه به تاکید، عدم توجه به تقدیم و تاخیرهای موجود در آیات، غفلت از نکات صرفی و نحوی، عدم به کارگیری معادل های دقیق واژگان، پرهیز از فارسی نویسی و به کار بردن الفاظ عربی، مورد ارزیابی قرار گرفته و در نهایت ترجمه ای پیشنهادی ارائه شده است. بی توجهی به اسالیب بلاغی حصر و تاکید و معادل سازی های اشتباه برای برخی واژگان، از اشکالات عمده ی مترجمان محترم بوده است. این مقاله تلاش می کند تاباروش توصیفی تحلیلی به نقد ترجمه های اساتید محترم ابوالقاسم پاینده، محمد مهدی فولادوند، سیدعلی موسوی گرمارودی و سید جلال الدین مجتبوی از جزء30 قرآن کریم بپردازد و در پایان ترجمه ای پیشنهادی را ارائه دهد.