بررسی جمعیت شناسی و آسیب شناسی بیماری ناخنک در بیمارستان شفای کرمان

تعیین نوع پاتولوژی ناخنک در جراحی های انجام شده در بیمارستان شفای کرمان.
روش پژوهش: این مطالعه به روش مقطعی و توصیفی- تحلیلی در کلیه افرادی که از فروردین ماه 1390 تا شهریور ماه 1391 در بیمارستان شفای کرمان تحت عمل جراحی ناخنک قرار گرفته بودند (111 نفر) صورت گرفت. اطلاعات زمینه ای شامل سن و جنس، یافته های بالینی شامل سمت چشم درگیر ناخنک و pingecula در چشم مقابل، محل ناخنک، میزان پیش رفت ناخنک به طرف مرکز قرنیه و وسعت ضایعه در ناحیه لیمبوس، قطر مردمک، نوع پاتولوژی درجه بندی (Grading) بیماری همراه و تکنیک جراحی و یافته های پاتولوژی نمونه ها در فهرست ثبت اطلاعات درج گردید. در نهایت کلیه داده های جمع آوری شده مورد تحلیل آماری قرار گرفت. در 54 درصد از افراد، چشم راست درگیر بود. در بررسی چشم مقابل، 50 درصد از افراد دارای ناخنک و 40 درصد دارای پینگاکولا بودند. کاهش دید، بیش ترین علت مراجعه (79 درصد) بود و ناخنک در 94 درصد افراد در سمت نازال دیده شد. میانگین پیشرفت ضایعه، وسعت ضایعه و قطر قرنیه به ترتیب 3/9، 6/1 و 11 میلی متر بود. در 6 نفر پاتولوژی های squamous cell carcinoma (SCC) ، Carcinoma insitu و CIN دیده شد. شصت و چهار درصد افراد در رده سنی بیش از 50 سال و 53 درصد مبتلایان زن بودند اما از نظر سن و جنس تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. در افراد مبتلا به ناخنک درجه یک، پاتولوژی با تمایل بدخیمی وجود نداشت. در افراد مبتلا به درجه دو در آسیب شناسی (Grade) ، بیش ترین نوع Carcinoma insitu و در افراد مبتلا به درجه سه، از نوع SCC بود. شصت درصد افراد با روش conj flap و40 درصد افراد با روش Bare Sclera تحت عمل جراحی ناخنک قرار گرفتند. با توجه به مشاهده تعدادی از موارد بدخیمی Carcinoma insitu و SCC در بیماران با تشخیص بالینی ناخنک در بررسی آسیب شناسی، توصیه می شود کلیه موارد ناخنک برداشته شده از نظر آسیب شناسی مورد بررسی قرار گیرند.