تاثیر استفاده از جیره های لیپوژنیک در مقایسه با گلوکوژنیک در گاوهای هلشتاین بر خوراک مصرفی، عملکرد تولیدی و pH شکمبه ای در دوره انتقال

به منظور بررسی اثر استفاده از مواد خوراکی لیپوژنیک در مقایسه با گلوکوژنیک در گاوهای هلشتاین بر خوراک مصرفی، عملکرد تولیدی و pH شکمبه ای در دوره انتقال، 24 راس گاو هلشتاین چند شکم زایش (1 تا 3 شکم زایش) مورد آزمایش قرار گرفتند. گاوها بر اساس شکم زایش بلوک بندی شده و بصورت تصادفی به سه تیمار تقسیم بندی شدند. تیمارها بترتیب در قبل از زایش به شرح زیر بودند: 1)100 درصد جو بعنوان منبع غله در کنسانتره (بدون تفاله چغندرقند، جیره گلوکوژنیک) ، 2)75 درصد جو بعنوان منبع غله (به همراه 25 درصد تفاله چغندرقند، جیره لیپوژنیک پایین) و 3)50 درصد جو بعنوان منبع غله (به همراه 50 درصد تفاله چغندرقند، جیره لیپوژنیک بالا) که این درصدها در پس از زایش نیز رعایت شدند. خوراک مصرفی و انرژی مصرفی روزانه در قبل و بعد از زایش در تیمار لیپوژنیک پایین بیشترین بود (01/0P<). خوراک مصرفی بر اساس درصد وزن بدن در قبل از زایش با افزایش سطح تفاله چغندرقند در جیره ها افزایش یافت و در پس از زایش نیز در تیمار لیپوژنیک پایین بیشترین بود (01/0P<). در تیمار لیپوژنیک بالا تولید شیر، درصد و تولید پروتئین شیر کاهش ولی درصد چربی شیر افزایش یافت (01/0P<). تولید لاکتوز شیر در تیمار لیپوژنیک بالا کمترین بود (05/0P<). pH شکمبه در پس از زایش در تیمار گلوکوژنیک پایین ترین بود (05/0P<). باتوجه به نتایج این آزمایش بنظر می رسد با جایگزینی 25 درصد تفاله چغندر قند با جو (جیره لیپوژنیک پایین) در جیره های دوره انتقال می توانیم عملکرد بهتر و سلامت شکمبه ای بیشتری در این دوره داشته باشیم.