تاثیر مواجهه درمانی روایتی بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با سرطان

سرطان به عنوان یکی از مهمترین بیماری های قرن در بین علت مرگ ومیر بعد از بیماری های قلب و عروق است. تشخیص سرطان و به دنبال آن تحمل درمان های طولانی معمولا تجارب استرس زا به حساب می آید. درمان های روان شناختی می تواند بر کیفیت زندگی این بیماران موثر باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مواجهه درمانی روایتی بر بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه مرتبط با سرطان بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران زن مبتلا به سرطان دارای اختلال استرس پس از سانحه که در مرکز خون و آنکولوژی بیمارستانهای مطهری فولادشهر در فاصله زمانی اول تیرماه تا اواسط شهریور سال 1395 بستری بودند تشکیل داد. از این میان تعداد 30نفر بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند (در هر گروه 15 نفر). ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BRIEF) و مقیاس می سی سی پی بود. فرآینداجرا مواجهه درمانی روایتی به مدت 6 جلسه و هر جلسه 90دقیقه به روایت خاطرات ناخوشایند مرتبط با بیماری پرداختندوگروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. نتایج با استفاده ازآزمون کواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان دادکه مواجهه درمانی روایتی در نمره کلی کیفیت زندگی و مولفه های آن شامل سلامت جسمانی، سلامت روانی، ارتباط اجتماعی و سلامت محیط، باعث بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال استرس پس ازسانحه مرتبط با سرطان شده است. در نتیجه می توان از روش مواجهه درمانی روایتی به عنوان یک روش موثر در بهبود کیفیت زندگی این دسته از بیماران در مراکز آنکولوژی به عنوان درمان های تکمیلی در کنار درمان های پزشکی سود جست.