زیست چینه نگاری نهشته های دونین بالایی (فامنین) برش کوه کفتار (شمال شرق اصفهان) بر اساس فونای کنودونتی

برش کوه کفتار در جنوب غرب روستای چاه ریسه و در 55 کیلومتری شمال شرقی اصفهان واقع است. بخش های بالایی این برش معادل سازند شیشتو (شیشتو 1) به سن فامنین می باشد که به منظور بررسی های زیست چینه ای مورد بررسی قرار گرفته است. ضخامت توالی مورد مطالعه 110 متر است که شامل 4 واحد سنگی با سنگ شناسی سنگ آهک، سنگ آهک ماسه ای، سنگ آهک دولومیتی، سنگ آهک مارنی، شیل و ماسه سنگ دارای کنودونت، بقایای دوکفه ای، بریوزوئر، ساقه لاله وشان، بازوپایان، تریلوبیت، گونیاتیت و ریز بقایای مهره داران است. بخش زیرین این توالی شامل شیل های تیره رنگ با میان لایه های آهکی است که به طور پیوسته بر روی نهشته های فرازنین قرار دارد، اما مرز بالایی آن با یک ناپیوستگی فرسایشی خاک قرمز توسط نهشته های پرمین مربوط به سازند جمال پوشیده می شود. به منظور تعیین سن دقیق نهشته های مورد بحث تعداد 44 نمونه به طور سیستماتیک برداشت شد که پس از شست وشو، 1613 عنصر کنودونتی از آن ها به دست آمد. بررسی کنودونت های به دست آمده به شناسایی 8 جنس و 20 گونه و زیرگونه به شرح زیر انجامید: Bispathodus aculeatus aculeatus, Bispathodus aculeatus plumulus, Bispathodus costatus, Bispathodus stabilis, Branmehla bohlenana, Icriodus cornotus, Icriodus sp. , Mehlina strigosa, Pandorinellina insita, Pelekysgnathus inclinatus, Polygnathus communis communis, Polygnathus delicatulus, Polygnathus deplanatus, Polygnathus nodocostatus, Polygnathus brevilaminus, Polygnathus semicostatus, Polygnathus communis collinsoni, Polygnathus sp. , Neopolygnathus communis, Scaphignatus velifer velifer. نتایج حاصل از ترسیم نمودار فراوانی و پراکندگی کنودونت ها نشان می دهد که فراوانی غالب با ایکریودوس ها، پلی گناتوس ها و بیسپاتودوس ها بوده است. بر این اساس برای برش مورد بررسی، سه زیست رخساره ایکریودید پلی گناتید، پلی گناتید بیسپاتودید و بیسپاتودید پلی گناتید پیشنهاد شده است که حاکی از تشکیل این نهشته ها در یک محیط کم عمق تا نیمه عمیق مربوط به شلف داخلی (inner shelf) است. همچنین بررسی زیست چینه نگاری کنودونت های شناسایی شده و مطالعه گستره سنی هر یک از آن ها به شناسایی 4 زیست زون کنودونتی Upper marginifera Zone؛ Uppermost marginifera to Upper tracytera zones؛ Late expansa Zone و Late expansa Zone منجر گردید. با توجه به زیست زون های تعیین شده سن نهشته های مورد بررسی از فامنین میانی تا فامنین پسین تعیین شده است.