ارائه یک روش ترکیبی برای بهینه سازی مکانی مقید کاربری های شهری با هدف کاهش ناسازگاری بین آنها

توجه به سازگاری بین کاربری های شهری، یکی از موارد مهم در بهینه سازی مکانی آنها بشمار می آید. رایجترین روش کاهش اثرات منفی کاربری های ناسازگار بر روی یکدیگر، حفظ فاصله ای معین بین آنها می باشد. لزوم بررسی حجم بالایی از اطلاعات در بهینه سازی مکانی کاربری ها و محدودیت های روش های دقیق از یک سو و وجود اهداف و معیارهای متعدد در این مسائل از سوی دیگر، توجه محققان را به استفاده از روش های فرا ابتکاری چندهدفه در حل آنها معطوف ساخته است. در این روش ها امکان مواجهه با انواع قیود نیز وجود دارد.
در این پژوهش، روشی ترکیبی برای مواجهه با قیود فاصله در مساله بهینه سازی مکانی چندین کاربری پیشنهاد شده است. برای این منظور از نوعی الگوریتم ژنتیک چندهدفه برای بهینه سازی توابع هدف شامل بیشینه سازی تناسب سایت ها و بیشینه سازی سازگاری کاربری ها و از روش شبیه سازی تبرید برای ترمیم پاسخ ها به منظور رعایت قیود استفاده گردیده است. قیود مذکور برای حفظ حداقل فاصله مجاز بین انواع کاربری ها وارد مساله بهینه سازی شده اند.
نتایج تحقیق نشان می دهد که بکارگیری روش پیشنهادی با ترمیم و بهبود پاسخ ها می تواند تا حد زیادی در حفظ فاصله معین بین کاربری ها و در نتیجه کاهش ناسازگاری بین آنها در چیدمان های مختلف موثر باشد. در این روش برای هر یک از پاسخ های غیر مجاز، چندین جایگزین تولید می شود که می توان از میان آنها نزدیکترین پاسخ مجاز به پاسخ اصلی با بهترین مقادیر توابع هدف را انتخاب نمود.