رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی سلسله مراتبی

در یک طرح رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی، یک کاربر با کلید خصوصی شناسه در صورتی می تواند متن رمزشده با شناسه را رمزگشایی نماید، اگر و تنها و به اندازه معینی با یکدیگر اشتراک داشته باشند. البته طرح هایی که تا به حال برای رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی ارائه شده است بر این فرض استوار هستند که همه ویژگی ها اهمیت یکسانی دارند. درحالی که این فرض برای بسیاری از مواقع مناسب نیست. در این مقاله به فرض رایجی در این نوع سیستم های رمزگذاری می پردازیم به طوری که ویژگی ها از اهمیت یکسانی برخوردار نیستند. در این فرض مجموعه ویژگی های ممکن در یک ساختار سلسله مراتبی قرار می گیرند به طوری که در طول فرآیند رمزگشایی، ویژگی ها در سطوح پایین تر می توانند با ویژگی های سطوح بالاتر جایگزین شوند. برای حل این مسئله، یک طرح جدید موسوم به رمزگذاری مبتنی بر شناسه فازی سلسله مراتبی معرفی شد، سپس یک تعریف صوری از امنیت و یک پیاده سازی برای آن ارائه گردید. امنیت طرح پیشنهادی در مدل امنیتی شناسه منتخب براساس فرض سخت بودن مسئله تصمیم گیری دوخطی اصلاح شده دیفی هلمن استوار است.