تاب آوری مسیر شغلی زنان : نقش انطباق پذیری و خودکار آمدی ‏

تاب آوری ازجمله متغیرهایی است که جایگاه ویژه ای در حوزه های روانشناسی تحول، روانشناسی خانواده و بهداشت روانی یافته است، به طوری که هرروز برشمار پژوهش های مرتبط با این سازه افزوده شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش انطباق پذیری و خودکار آمدی ‏در پیش بینی تاب آوری مسیر شغلی زنان شاغل اجرا گردید. این پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را زنان ‏شاغل یک شرکت در استان کهگیلویه و بویراحمد تشکیل دادند که بر اساس نمونه گیری در دسترس تعداد 132 نفر از آن ها به عنوان حجم ‏نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های انطباق پذیری شغلی ساویکاس (2012) ، خودکارآمدی عمومی ‏شرر (1982) و تاب آوری شغلی مورگان (2001) استفاده شد و با استفاده از نرم افزار و ‏SPSS‏ و PLSدر دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از ‏آزمون های همبستگی پیرسون جهت سنجش رابطه بین متغیرها و همچنین جهت پیش بینی متغیر ملاک (تاب آوری) رگرسیون گام به گام مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی عمومی و انطباق پذیری با تاب آوری رابطه مثبت ‏معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازندگی مناسبی برخوردار است. بنابراین نتیجه گرفته می شود که متغیرهای مستقل قادر به پیش بینی تغییرات متغیر وابسته هستند و انطباق پذیری و خودکارآمدی بالا باعث افزایش تاب آوری مسیر شغلی خواهد شد. ‏