مطالعه تجربی تاثیر اتصال مکانیکی بر میزان جذب انرژی لوله های دو لایه تولید شده توسط فرآیند فلوفرمینگ

لوله های جدار نازک به خاطر سبکی، ظرفیت جذب انرژی بالا و طول لهیدگی زیاد یکی از کارآمدترین سیستم های جذب انرژی می باشند. در این فرآیند به کمک یک غلتک می توان به صورت تدریجی لوله اولیه را به ضخامت و طول دلخواه تبدیل نمود. بر همین اساس در این پژوهش اتصال مکانیکی لوله های آلومینیومی و فولادی به منظور تولید لوله های دولایه و افزایش جذب انرژی مورد بررسی قرار می گیرد. ایجاد قفل مکانیکی از طریق ایجاد تغییر شکل پلاستیک بین دو لایه تحت شرایط مشخص فرآیندی بررسی شده است. برای ایجاد قفل مکانیکی رزوه هایی با رزوه های درشت و ریز بین دو لایه ایجاد گردید تا لایه ها در یکدیگر پیچ شوند و به کمک فرآیند فلوفرمینگ گرم این اتصال را تقویت کرده تا فضای خالی بین لایه ها پر شود. با انجام تست برشی بر روی نمونه های حلقوی نتیجه گرفته شد که به کمک فرآیند فلوفرمینگ اتصال قوی بین دو لایه ایجادمی گرددهمچنین آزمون لهیدگی لوله های دو لایه که به صورت پرسیدر یکدیگر جا زده شده و به کمک فلوفرمینگ به یکدیگر متصل شدند مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد برای نمونه های پرس شده در حالتی که لایه آلومینیومی آنیل شده است میزان جذب انرژی بهبود می یابد. همچنین برای لوله های فلوفرمینگ شده، نمونه ای که دارای اتصال مکانیکی با رزوه ریزتر است میزان لهیدگی و جذب انرژی بهتری دارد.