سالمندان، عواقب افتادن و سیر تکاملی تمرینات: مطالعه مروری

  امروزه توجه به پدیده سالمندی، افتادن و عواقب آن و نهایتا دستیابی به روش هایی برای جلوگیری از افتادن از موارد مورد توجه محققان است. از طرفی دیگر، انتخاب تمرینی که در زمان کم، با تاثیرگذاری زیاد و با حداقل امکانات بتواند در زمینه سالمندان مفید باشد، هدف نهایی محققین است؛ بنابراین هدف مطالعه مروری حاضر بررسی عواقب افتادن و سیر تکاملی تمرینات در زمینه سالمندان است. در تحقیق حاضر با جستجوی مقالاتی که از سال 1984 تا 2017 در زمینه تمرینات سالمندان و افتادن در بانک های اطلاعاتی معتبر منتشر شده بود، بر اساس معیارهای تحقیق تعداد 55 مقاله به عنوان مقالات نهایی برای مطالعه مروری حاضر انتخاب شد. یافته ها نشان داد افزایش سن با اختلال در سیستم های مختلف بدن انسان همراه بوده و در مجموع توانایی پاسخ به اغتشاش قامت کاهش یافته و کنترل تعادل را تحت تاثیر قرار می دهد و احتمال افتادن را که یکی از دلایل اصلی مرگ ومیر سالمندان است، افزایش می دهد. ریسک فاکتورهای اختلال قدرت، تعادل و زمان عکس العمل، مهمترین دلایل مرتبط با افتادن ها می باشد و در نهایت نقص تعادل به عنوان قویترین و مهمترین عامل اختلال در کنترل تعادل و افتادن در سالمندان است. از طرفی دیگر، پروتکل های تمرینی مختلف در جهت بهبود تعادل و پیشگیری از افتادن نتایج متناقضی ارائه کرده است. به نظر می رسد اگر مکانیسم های اصلی کنترل عصبی پاسچر و تعادل به درستی تقویت نشود، ایجاد هر گونه اغتشاشی مانند سر خوردن، گیر کردن پا به لبه فرش و موارد مشابه می تواند باعث اختلال در تعادل و افتادن و مشکلات جبران ناپذیر شود؛ بنابراین مطالعات بیشتری مورد نیاز است تا اثر تمرینات متمرکز بر مکانیسم های کنترل تعادل را در پیشگیری از افتادن و میزان ماندگاری اثر این تمرینات نشان دهد.