اثر بر روی کنترل پوسیدگی خاکستری و کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم سلوا

توت فرنگی میوه ای است با فسادپذیری بالا که در معرض حمله عوامل قارچی به خصوص قارچ بوتریتیس سینره آعامل ایجاد پوسیدگی خاکستری بوده و عمر پس از برداشت کوتاهی دارد. در این پژوهش تاثیر نمک تترابورات پتاسیم روی رشد قارچ مذکور در شرایط درون شیشه ای و هم چنین روی شدت بروز پوسیدگی خاکستری و برخی شاخص های کیفی میوه توت فرنگی رقم سلوا طی انبارداری بررسی شد. غلظت های مورد استفاده از محلول بورات در آزمایش درون شیشه ای شامل صفر (شاهد) ، 5/0، یک، 5/1، دو، 5/2 و سه درصد در دو پی اچ هفت و نه روی محیط کشت قارچ بوتریتیس و در آزمایشات مربوط به میوه های مایه کوبی شده با سوسپانسیون اسپور قارچ، محلول های یک و 5/1 درصد (با 9 =pH) و دو و 5/2 درصد (با 7 =pH) بودند. جهت ارزیابی شاخص های کیفی، میوه ها بدون آلوده سازی با اسپور قارچ فقط با غلظت های مختلف محلول بورات تیمار شده و در انبار سرد نگه داری گردیدند. نتایج نشان داد اضافه کردن بورات به غلظت یک درصد و بالاتر از آن در پی اچ قلیایی و دو درصد و بالاتر از آن در پی اچ خنثی، سبب جلوگیری کامل از رشد قارچ بوتریتیس در شرایط درون شیشه ای شد. هم چنین تیمار میوه های توت فرنگی با محلول 1 درصد بورات، سبب کنترل پوسیدگی خاکستری در میوه های آلوده به قارچ (بروز کم ترین درجه پوسیدگی) و حفظ برخی ویژگی های کیفی میوه های تیمار شده شامل تلفات وزن، سفتی بافت و آلودگی قارچی آن ها طی انبارداری گردید.