نمای رنگ در اشعار ایرج میرزا بر اساس دیدگاه روان‎شناختی «لوشر»

در روان‎شناسی نوین ، «رنگ» ، یکی از معیارهای سنجش شخصیت است. رنگ‎ها، برخوردار از انرژی ارتعاشی و اصوات مرئی‎اند و در زندگی نقش مهمی می‎گذارند و به انتقال و خوانش جریان ذهنی کمک می‎کنند، چرا که گرایش ذهن به رنگ‎های مختلف، از مطلوب‎ترین رنگ تا منفورترین آن، با توجه به فراگیری و گستردگی آنها در زندگی، فرهنگ و نگرش مردم، نشان دهنده بازتاب‎های مختلف روانی انسان‎ها و نیز شعرا است. در این مقاله، بر اساس نظریه روان‎شناسی رنگ «لوشر» رنگ‎های به‎کار رفته در مجموعه اشعار ایرج میرزا، به روش توصیفی-تحلیلی، بررسی و روان‎شناسی آنها مشخص کرده می‎شود. ایرج میرزا از شاعرانی است که در شعرش، رنگ واژه‎های را استفاده کرده است؛ اما کاربرد فراوان رنگ سیاه، از رویکردهای برتر وی است. یافته‎های این پژوهش، تصویری منطقی از اندیشه‎ها، جهان بینی و گرایش‎ها و تمایلات نهانی شاعر ارائه می‎کند و نشان می‎دهد که ایرج میرزا از نظر شخصیت، و با وجود یاس و بدبینی منفعلانه و غرور، فردی بهنجار و متعادل است زیرا چهار رنگ اصلی آبی، قرمز، سبز و زرد جزء انتخاب‎های اول تا پنجم قرار دارند.