بررسی اثرات تنش خشکی بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات مهم فیزیولوژیک در ژنوتیپ های سویا

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی روی عملکرد و صفات مرتبط با رشد در سویا، تعداد 10 ژنوتیپ سویا در دو آزمایش جداگانه آبیاری نرمال و تنش50% کاهش آب خاک نسبت به نقطه ظرفیت زراعی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در کرج در سال 1394 کشت گردید. نتایج نشان داد که تنش خشکی اثرات متفاوتی بر روی صفات مورد مطالعه داشت، به طوری که بیشترین افزایش مربوط به درصد غلاف پوک و بیشترین کاهش در عملکرد تک بوته و تعداد دانه بود. همچنین، صفات فاصله اولین غلاف از سطح زمین، تعداد دانه، تعداد گره نیز خسارت شدیدی از تنش خشکی دیدند. کاهش دوره پرشدن دانه و عملکرد در ژنوتیپ های مقاوم غیر معنیدار ولی در ژنوتیپ های حساس معنی دار بود. از طرفی درصد غلاف پوک و کاهش اشباع نسبی آب افزایش معنی داری در ژنوتیپ های حساس نشان دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که ژنوتیپ ها از لحاظ محتوی رنگیزه واکنش متفاوتی بروز دادند. هر چند تنش به طور میانگین محتوی رنگیزه را افزایش داد، اما ژنوتیپ های مقاوم کاهش غیرمعنیدار و ژنوتیپ های حساس افزایش معنی داری را در این صفات نشان دادند.