تاثیر آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی مبتنی بر برنامه گروه بندی مهارت بر شایستگی اجتماعی دانش آموزان پسر پرخاشگر*

  پرخاشگری اختلال شایعی است که برای کودکان، خانواده ها و مدارس مشکلات عمده ای ایجاد کرده است. لذا، هدف این پژوهش، تعیین تاثیر آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی مبتنی بر برنامه گروه بندی مهارت بر شایستگی اجتماعی دانش آموزانپسرپرخاشگر بود. این پژوهش از نوع آزمایشی میدانی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر کلاس های پنجم و ششم دوره ابتدایی شهر اهواز که در سال تحصیلی 95-1394 به تحصیل اشتغال داشتند، بود که از این جامعه تعداد 41 دانش آموز (21 نفر گروه آزمایشی و 20 نفر گروه گواه) به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای خوشه ایانتخاب و به صورت تصادفی به گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. هر دو گروه، مقیاس شایستگی اجتماعی را به عنوان پیش آزمون، تکمیل کردند. سپس، به گروه آزمایشی مهارت های مطلوب اجتماعی طی 17 جلسه آموزش داده شد. پس از پایان دوره آموزشی از دو گروه پس آزمون و بعد از شش هفته، پیگیری، به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی باعث افزایش شایستگی اجتماعی در دانش آموزان پرخاشگر می شود (05/0P<). همچنین، نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مطلوب اجتماعی بر شایستگی اجتماعی پس از 6 هفته، همچنان اثر دارد (05/0P<). بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که آموزش برنامه گروه بندی مهارت می تواند در افزایش شایستگی اجتماعی و در نتیجه ارتقای سطح سازگاری و کیفیت زندگی کودکان پرخاشگر موثر باشد.