رابطه واسطه های خودارزشمندی و نگاه به دنیای عادلانه با رضایت از زندگی سالمندان

با توجه به افزایش جمعیت سالمندی در کشور، این قشر با مشکلات فزاینده ای مواجه هستند. توجه به اهمیت ارتقاء سلامت سالمندان و ضرورت توجه به مولفه های ارتقاء سلامت خصوصا سلامت روانی ایجاب می کند که تا حد ممکن در این زمینه گام هایی بر داشته شود. یکی از جنبه هایی که به سلامت روان سالمندان کمک می کند، داشتن رضایت از زندگی است. این مطالعه با هدف بررسی رابطه خودارزشمندی و نگاه به دنیای عادلانه با رضایت از زندگی سالمندان انجام شده است. مطالعه حاضر مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه سالمندان بازنشسته ادارات دولتی شهر اسفراین در سال 1397-1396 بودند که در حدود 55 تا 65 سال سن داشتند. تعداد 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس باور به دنیای عادلانه، خودارزشمندی و پرسشنامه رضایت از زندگی بود. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که همبستگی بین واسطه های خود ارزشمندی با رضایت از زندگی 0. 381 بود. همبستگی بین باور به دنیای عادلانه و رضایت از زندگی همچنین 0. 413 بود که همگی در سطح 001/0 معنی دار بودند. همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای پیش بین روی هم رفته 56 درصد واریانس رضایت از زندگی را تبیین می کنند. نتایج نشان داد که بین واسطه های خود ارزشمندی و نگاه به دنیای عادلانه با رضایت از زندگی سالمندان ارتباط مثبت وجود دارد که به این ترتیب به نظر می رسد پرورش حس خودارزشمندی و داشتن نگاه به دنیایی که عادلانه است می تواند رضایت از زندگی را در پی داشته باشد.