بررسی ارتباط ابعاد استرنوم با سن و جنس و استفاده از آن در تعیین هویت افراد در بیماران بالای 18 سال

تعیین سن و جنس، نقش اساسی در تشخیص بقایای اسکلتی ناشناخته دارند که یکی از مهم ترین وظایف انسان شناسان و باستان شناسان قانونی است. هنگامی که استخوان های مهم مانند لگن، جمجمه و استخوان های بلند اندام ها وجود نداشته باشد، استفاده از اندازه ی استرنوم، می تواند در تعیین سن و جنس مفید باشد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط ابعاد استرنوم با سن و جنس در بیماران مراجعه کننده به بخش رادیولوژی بیمارستان امیرالمومنین (ع) و استفاده از آن در پزشکی قانونی و تشخیص هویت بود. در این مطالعه، تعداد 150 نفر شامل 87 مرد (58 درصد) و63 زن (42 درصد) که در شش ماه دوم سال 1396 به بخش رادیولوژی بیمارستان امیرالمونین (ع) شهرستان زابل مراجعه کرده بودند، شرکت داده شدند. محدوده ی سنی در این افراد از
86-19سال بود. از بیماران مراجعه کننده، عکس برداری CT (توموگرافی کامپیوتری) گرفته شد. طول، عرض و ضخامت مانوبریوم و تنه ی استرنوم، اندازه گیری گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 21 تجزیه و تحلیل شد. بررسی نتایج نشان داد که متوسط طول استرنوم در مردان بیشتر از زنان است. در 36/8 درصد مردان، طول استرنوم بالای 100 میلی متر بود، در حالی که این مقدار در 3 درصد زنان دیده شد. طول (0/169 = p value) و ضخامت (0/237 = p value) مانوبریوم، تفاوت معنی داری بین دو جنس نداشت، اما میانگین عرض مانوبریوم در مردان بیشتر بود. متوسط طول و عرض و ضخامت تنه ی استرنوم در مردان بیشتر از زنان به دست آمد. از آنجا که مردان طول استرنوم بلندتری داشتند، متوسط شاخص استرنوم برای آنها از زنان کمتر شد. استرنوم، یک عنصر اسکلتی مفید در تعیین جنس است و در تخمین سن در افراد بالای 18 سال، عنصر مورد اعتمادی نیست. اندازه های طول، عرض و ضخامت تنه ی استرنوم در دو جنس تفاوت داشت و طول کلی استرنوم، بهترین عامل افتراق دهنده ی جنس بود. این تفاوت در استرنوم زن و مرد، در مطالعات پزشکی قانونی دارای اهمیت فراوانی است.