بررسی میزان آلودگی با دیکروسولیوم دندریتیکوم گوسفند و بز کشتاری در کشتارگاه های شهرستان های نجف آباد و لنجان در استان اصفهان و بررسی ضایعات آسیب شناسی ناشی از آن در کبد

دیکروسلیازیس بیماری شایع در نشخوارکنندگان است که توسط گونه های مختلف دیکروسلیوم ایجاد می شود. این انگل در مجاری صفراوی و کیسه صفرای نشخوارکنندگان و گاهی به طور تصادفی در انسان دیده می شود. اهمیت اقتصادی و دامپزشکی دیکروسلیازیس به علت خسارت مستقیم به کبد و در نتیجه از دست دادن مقادیر قابل توجهی از مواد پروتئینی با ارزش از رژیم غذایی انسان به علت حذف کبدهای آلوده در کشتارگاه ها می باشد. میزبانان واسط این انگل حلزون های خاکی (میزبان اول) و مورچه هایی به نام فورمیکا (میزبان دوم) می باشند. به منظور بررسی میزان شیوع آلودگی با دیکروسولیوم دندریتیکوم در گوسفند و بز کشتاری کشتارگاه های شهرستان لنجان و نجف آباد به مدت یک سال در چهار فصل (پائیز، زمستان، بهار و تابستان) از تعداد 131521 کبد گوسفندی و 19672 کبد بزی مورد بازرسی شده در کشتارگاه نجف آباد به ترتیب تعداد 4660 و 193 کبد گوسفندی و بزی آلوده به انگل دیکروسولیوم و از تعداد 45713 کبد گوسفندی و 3726 کبد بزی بازرسی شده در کشتارگاه لنجان به ترتیب تعداد 4281 و 72 کبد گوسفندی و بزی آلوده به انگل دیکروسولیوم بود. تعداد 30 نمونه کبد آلوده جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک جمع آوری و بعد از مراحل تهیه لام و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین و ائوزین مورد بررسی قرار گرفتند که در نتیجه در اثر آلودگی کبدها با انگل، تخریب بافت کبد، تشکیل بافت همبند وسیع، هیپرپلازی مجاری صفراوی همراه با تشکیل گرانولوم، نکروز بافت کبدی، حضور سلول های آماسی در بافت و کلسیفیکاسیون قابل مشاهده بود.