«علو مضمون» در حدیث؛ کارکرد و شاخصه ها

«علو مضمون» اصطلاحی ناظر به محتوای حدیث و بیانگر شرافت و برتری آن نسبت به دیگر احادیث است؛ وجود برخی ابهامات و تفاوت برداشت محققان از تعریف و مصداق این اصطلاح حدیثی، موجب گردیده تا آن‏چنان که باید کارآمدی‏های آن شناخته نگردد و در فهم و نقد روایات بهره‏گیری کامل نشود. مقاله حاضر کوشیده با تبیین کارکرد و ماهیت علو مضمون، چگونگی کارایی و شناسایی این مصطلح حدیثی را بکاود و لزوم توجه به آن در مطالعات حدیثی را تبیین نماید؛ نتایج حاصل از این پژوهش که به روش تحلیلی-اکتشافی به‏دست آمده، نشان می دهد اصلی ترین کارآمدی علو مضمون، اعتبارسنجی احادیث است و برپایه نشانه‏هایی مانند برتری ادبی، محتوای توحیدی، اسلوب دعا و مناجات و برخی مقامات معصومان؟عهم؟ شناخته می شود.