انتخاب شهردار در نظام حقوقی ایران و فرانسه

نهادهای غیر متمرکز در تحقق اصول دموکراسی از جایگاه بسزایی برخوردارند؛ تاآنجا که در صورت وجود شرایط لازم ازجمله استقلال این نهادها از دولت مرکزی می توان به بهره برداری کافی از آن ها از نظر تحقق معیارهای مردم سالاری ازجمله مشارکت و نظارت امیدوار بود. در این میان، تشکیل نهادهای غیر متمرکز بدون ویژگی های لازم می تواند صرفا به یک نمایش سیاسی بدل شود. چگونگی انتخاب شهردار از موضوعاتی است که در تحقق معیارهای لازم در مورد نهاد غیر متمرکز شهرداری تاثیر بسزایی دارد، لذا باید شرایط انتخاب پذیری و فرایند اداری آن با دقت پیش بینی و تعیین گردد. مطلوب این مقاله دستیابی به وجوه اشتراک و افتراق در چگونگی انتخاب شهردار در نظام حقوقی ایران و فرانسه به منظور پی بردن به نقاط ضعف یا قوت آن بوده که این امر از طریق مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی صورت پذیرفته است. نتیجه حاصل از این پژوهش آن است که دخالت دولت در انتخاب شهردار در نظام حقوقی ایران به مراتب بیش از فرانسه است. در خصوص شرایط انتخاب پذیری شهردار، نظام حقوقی فرانسه شرایط عینی تری را برگزیده است و بر این اساس به نظر می رسد که در فرانسه، شایسته سالاری از راه هایی همچون حزب گرایی دنبال شده، درحالی که در نظام حقوقی ایران این امر از راه مقرر نمودن شرایط متعددی برای تصدی پست شهردار برقرار گردیده است.