سیر تحول معنایی انگاره «شاکله»؛ در گستره تفاسیر، دوره پیدایش و کلاسیک

منشا و عامل اصلی کنش های انسانی در زمره مهمترین مسائلی محسوب می شود که همیشه دغدغه اندیشمندان بوده است. قرآن کریم نیز در آیه 84 سوره إسراء، با مقوله کلیدی شاکله به این مساله اساسی پرداخته است. البته به غیر از انگاره «شاکله» در گفتمان قرآنی مفاهیم مرتبط دیگری نیز وجود دارد. مفاهیمی از قبیل: تاثیرات مشیت الهی، اختیارات فردی و عوامل اجتماعی، در عملکرد انسان. انگاره شاکله، با اهمیت ترین واژه در این ارتباط محسوب می شود که مفسرین در طول تاریخ تفسیر، نظرات مختلفی را پیرامون معنای آن مطرح کرده اند. به شکل خاص در دو دوره ی: پیدایش (دوران پیامبر و ائمه) و کلاسیک (از نیمه دوم قرن سوم تا ششم) شاهد تحول و تکامل روی آوردها به این انگاره هستیم؛ در دوره پدایش، عموما نظرات مفسران مجمل و بسیط است. اما هر چه به جلو پیش می رویم، به شکل خاص در دوره کلاسیک، روش های مختلفی برای تبیین معنای این انگاره و پرده برداشتن از ابهام آن اتخاذ شده است. اولین روی آورد تبیین، استفاده از روایاتی است که میان «شاکله» و «نیت مومن» ارتباط برقرار می نمایند. پس آز آن نظریات ترکیبی قابل رصد هستند. همچنین استفاده از پیش فرض های کلامی، عرفانی و ادبی نیز برای تبیین معنای شاکله قابل مشاهده هست. بنابراین مشاهده تطور دیدگاه ها پیرامون معنای شاکله از یک توسعه معنایی در معنای این انگاره خبر می دهد.