کنترل شیمیایی گل جالیز مصری، Phelipanche aegyptiaca، با علف کش سولفوسولفورون (WG 75%) در مزارع گوجه فرنگی استان هرمزگان

به منظور بررسی کارایی علف کش سولفوسولفورون (آپیروس® (WG75% بر کنترل گل جالیز مصری و عملکرد گوجه فرنگی (رقم سانسید) ، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تیمار شامل سه مقدار از علف کش (20، 30 و 40 گرم در هکتار) و شاهد، با چهار تکرار در سه منطقه مختلف از استان هرمزگان (مزارع یک هکتاری واقع در خمیر، میناب و رودان) به طور جداگانه در سال 1394 اجرا گردید. عملیات سم پاشی در سه نوبت 30، 40 و 50 روز پس از انتقال نشاءهای گوجه فرنگی به زمین اصلی انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب داده ها نشان داد، اثر مکان، اثر تیمار و اثر متقابل آن ها، بر تراکم و زیست توده علف هرز گل جالیز و زیست توده و عملکرد گوجه فرنگی، در سطح 1% دارای اختلاف معنی دار می باشند. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که افزایش مقدار علف کش، باعث کاهش تراکم و زیست توده علف هرز گل جالیز و افزایش عملکرد میوه و زیست توده در گوجه فرنگی شده است و برهمین اساس مقدار 30 گرم در هکتار از علف کش سولفوسولفورون، به عنوان بهترین غلظت در کنترل گل جالیز در مزارع گوجه فرنگی معرفی می گردد. بطوری که میزان تراکم گل جالیز در این تیمار در سه منطقه خمیر، میناب و رودان به ترتیب 25/4، 60/2 و 73/3 گل جالیز در متر مربع و میزان زیست توده گل جالیز به ترتیب 75/43، 75/32 و 04/53 گرم در واحد سطح ثبت گردید که نسبت به تیمار شاهد کاملا معنی دار می باشند. همچنین در این غلظت و در مناطق مذکور، میزان زیست توده گوجه فرنگی به ترتیب 212/79، 703/64 و 605/65 تن در هکتار و میزان عملکرد گوجه فرنگی به ترتیب 977/92، 468/78 و 375/79 تن در هکتار ثبت گردید، که نسبت به سایر تیمارها بالاترین مقدار می باشد.