طراحی مدل و ارزیابی قابلیت های موسسات حسابرسی در ارتقای اعتماد اجتماعی

نقش موسسات حسابرسی به دلیل ارتقای سطح اعتماد اجتماعی بسیار حساس و مهم تلقی می شود و موسساتی که توانایی لازم برای کسب مزیت رقابتی در این عرصه را نداشته باشند، محکوم به شکست هستند. این تحقیق با درک این موضوع به دنبال طراحی مدل و ارزیابی نقش قابلیت های موسسات حسابرسی در ارتقای اعتماد اجتماعی می باشد. دوره زمانی تحقیق یکساله 1395-1396 می باشد. روش شناسی تحقیق ترکیبی می باشد و جامعه ی هدف شامل دو بخش کیفی و کمی است. در بخش کیفی تعداد 14 نفر از اساتید دانشگاه و انجمن حسابداران خبره به عنوان اعضای پانل از طریق روش نمونه گیری همگن انتخاب شدند که از این تعداد 10 نفر آنها به عنوان ارزیابی کنندگان مقالات برای ارزیابی حیاتی مشارکت داشتند. در این بخش مقالات مشابه به موضوع تحقیق در داخل و خارج بر اساس معیار 50 امتیاز تعیین شدند و سپس شاخص های مرتبط با موضوع پژوهش در قالب چک لیست های امتیازی تدوین شدند و بین 14 نفر از اعضای پانل (خبرگان) توزیع شدند تا بر اساس شاخص های دلفی همچون میانگین، انحراف معیار و ضریب توافقی، شاخص های تحقیق تایید شوند. در بخش کمی، جامعه ی هدف شامل 12 موسسه حسابرسی بود که تعداد 96 نفر از حسابرسان از طریق نمونه گیری تصادفی و فرمول کوکران که جزء حسابرسان شاغل در 12 موسسه حسابرسی یاد شده بودند، انتخاب و پرسشنامه های بعد از تایید دلفی، بین آنها توزیع شد. در این پژوهش 2 سوال اصلی در بخش کیفی مطرح شد و دو فرضیه در بخش کمی ارائه گردید. نتایج در راستای سوالات تحقیق مشخص ساخت، قابلیت های موسسات حسابرسی به دو مولفه درونی و بیرونی که هر کدام شامل 4 شاخص بودند تفکیک شدند. همچنین اعتماد اجتماعی به سه مولفه پاسخگویی اخلاقی، پاسخگویی قانونی و ارتقای قدرت تصمیم گیری بر اساس تحلیل دلفی و شاخص های امتیازی میانگین، انحراف معیار و ضریب توافق دسته بندی شدند. به منظور آزمون فرضیات تحقیق در بخش کمی، از آزمون های تعقیبی و تحلیل واریانس بر اساس بررسی شدت میانگین استفاده شد و نتایج نشان داد، زمانی که ابعاد قابلیت های دورنی و بیرونی یک موسسه ی حسابرسی با هم تطبیق داشته باشند، یعنی شاخص های قابلیت های درونی با هم همراستا باشند، همچنین شاخص های قابلیت های بیرونی نیز با هم همراستا باشند، ضمن تایید این موضوع که موسسه ی حسابرسی دارای قابلیت و توانمندی است، باعث ارتقای سطح اعتماد اجتماعی سهامداران و تصمیم گیرندگان مالی می شود. نتایج بدست آمده از نظر مفهومی با تحقیق ال قول و همکاران (2016) و با (2016) مطابقت دارد.