بررسی فراوانی مایکوپلاسما ژنیتالیوم در زنان مبتلا به عفونت واژینال با استفاده از روش PCR در مقایسه با کشت

مایکوپلاسما ژنیتالیوم از باکتری های بیماری زای واژن محسوب می شود که استفاده از روش های سنتی میکروبی برای تشخیص آن دقت کمی دارد. هدف مطالعه حاضر شناسایی و تعیین فراوانی این باکتری در زنان مبتلا به عفونت واژینال و مقایسه آن با افراد سالم به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)و کشت است.
مواد و روش‏‏ها: شرکت کنندگان شامل 150 فرد مبتلا به عفونت واژن و 45 فرد سالم (بدون هیچ گونه عفونت واژینال) مراجعه کننده به بیمارستان امام زمان در رباط کریم طی اردیبهشت تا آبان سال 1392 بودند. به منظور بررسی و شناسایی نمونه های آلوده به مایکوپلاسما ژنیتالیوم از دو روش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز استفاده شد. سپس میزان حساسیت و ویژگی هریک از روش های یادشده محاسبه شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 19 بررسی شدند و مقادیر P کمتر از 05/0 معنادار تلقی شد. نتایج نشان می دهند از میان 150 نمونه عفونی، 107 نمونه (8/71 درصد) در روش PCR و فقط 73 نمونه (3/49 درصد) در روش کشت مثبت گزارش شدند. میزان حساسیت برای PCR 71 درصد و برای روش کشت 49 درصد بود. در گروه افراد سالم، 100 درصد نمونه های کشت شده منفی بودند که بیان کننده ویژگی اختصاصی (Specificity) 100 درصدی این روش است؛ درحالی که ویژگی اختصاصی بودن محاسبه شده در روش PCR 90 درصد است.
بحث و نتیجه‏گیری: یافته های پژوهش حاضر حساسیت بیشتر روش PCR در مقایسه با روش کشت برای شناسایی مایکوپلاسما ژنیتالیوم و ارتباط قوی بین ابتلا به واژینوز باکتریایی و حضور این باکتری را نشان می دهند.