طراحی و اعتبار یابی مقدماتی برنامه کنترل بازداری رفتارهای خود آسیب رسان عمدی نوجوان

پژوهش حاضر با هدف طراحی و ارزیابی اعتبار و روایی برنامه موبایلی آموزش کنترل بازداری رفتارهای خود آسیب رسان عمدی نوجوانان اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش همه دختران بستری در بیمارستان های روان پزشکی شهر تهران را شامل می شد که در سال گذشته رفتار خودآسیب رسان عمدی داشتند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، نمونه ای شامل 15 نفر نوجوان دختر 14 - 18 سال، بستری در بیمارستان روان پزشکی روزبه، دارای رفتارهای خود آسیب رسان عمدی، انتخاب و از طریق مصاحبه بالینی نیمه ساختاریافته، آزمون هوش ریون، پرسشنامه خودآسیب رسانی عمدی و آزمون برو- نرو ارزیابی شدند. پایایی بازآزمایی، همسانی درونی و روایی همزمان مداخله آموزش بازداری با آزمون برو - نرو بررسی شد. در تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد که ضرایب همبستگی در ارزیابی پایایی، همسانی درونی و پایایی بازآزمایی معنا دار (001/0P˂) بودند. هم چنین ضرایب همبستگی روایی همزمان برای زمان واکنش ها و نسبت خطای ابزارها معنا دار (001/0˂P) بودند. تحلیل های آماری حاکی از پایایی و روایی قابل قبول این ابزار بود. با توجه به پایایی و روایی حاصل، به نظر می رسد می توان از برنامه آموزش بازداری به منظور افزایش بازداری پاسخ، به ویژه در افراد دارای رفتارهای خود آسیب رسان عمدی استفاده کرد.