مذهب، معنویت و حرفه پزشکی

مذهب، معنویت، سلامت و پزشکی ریشه های مشترکی در چهارچوب مفهومی رابطه میان انسانها، طبیعت و خدا دارند. از دیرباز، علاقه فوق العاده ای به درک تعامل مذهب، معنویت، سلامت و پزشکی وجود داشته است. علیرغم برخی از محدودیت های روش شناختی، بسیاری از مطالعات تجربی منتشر شده نشان می دهد که مشارکت مذهبی با پیامدهای بهتر در سلامت جسمی و روانی همراه است. به هنگام رویارویی با بیماری، ناتوانی و مرگ بسیاری از بیماران خواهان آن هستند که پزشکان و درمانگران، نیازهای عاطفی و معنوی آنان را نیز مورد ملاحظه قرار داده و آنها را برآورده سازند. علاقه و توجه جدید به تعامل میان مذهب و معنویت با سلامت و پزشکی تلویحات قابل ملاحظه ای برای جامعه ایرانی دارد. مذهب و معنویت در جامعه ایرانی و بستر فرهنگی جامعه ما از ویژگی های متمایزی برخوردار است و نقش مهمی در زندگی اکثریت ایرانیان ایفا می کند و بنابراین، پزشکان و درمانگران ایرانی باید موضوعات مذهبی را مورد مداقه قرار داده و نیازهای معنوی بیمارانشان را برآورده نمایند. تلفیق مذهب و معنویت در سلامت و پزشکی بسیار فراتر از موضوع به کار بستن پزشکی به صورت اخلاقی تر و ترحم آمیزتر است. تلفیق مذهب در پزشکی فرصت های جدیدی برای آموختن بیشتر درباره سایر نظام های سنتی پزشکی و درک عمیق تر و تعامل مشارکتی میان نظام های مختلف پزشکی فراهم می آورد. افزون بر این، پزشکان می توانند مذهب و معنویت را در زندگی حرفه ای خودشان نیز مهم و ارضاکننده بیابند.