مقایسه تاثیر استفاده از پلیمر ضایعاتی پلی اتیلن ترافثالات PET)1) بر عملکرد بتن آسفالتی حاوی قیر اصلاح نشده و اصلاح شده با لاستیک ضایعاتی

در این تحقیق به منظور بررسی تاثیر پلیمر ضایعاتی PET بر عملکرد بتن آسفالتی حاوی قیر لاستیکی و قیر اصلاح نشده، ذرات PET در مقادیر 2، 4، 6، 8 و 10 درصد (بر اساس وزن قیر) به مخلوط های آسفالتی افزوده شد. پس از تعیین مقدار قیر بهینه مربوط به
ترکیب های مختلف، مخلوط های آسفالتی حاوی PET، تحت آزمایش های مارشال، کشش غیرمستقیم و خزش دینامیکی قرار گرفتند. آزمایش خزش دینامیکی با استفاده از دستگاه UTM-10، در سطح تنش 300 کیلوپاسگال و دمای 40 سانتی گراد، به منظور ارزیابی تغییر شکل ماندگار (شیار افتادگی) مخلوط ها به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که اضافه کردن PET به مخلوط های آسفالتی حاوی قیر لاستیکی باعث بهبود مقاومت مارشال و نسبت مارشال نسبت به نمونه شاهد شد، به طوری که بیشترین مقدار مقاومت و نسبت مارشال مربوط به نمونه های حاوی 10 درصد PET شد. اما، در مخلوط آسفالتی حاوی قیر اصلاح نشده ببشترین استقامت و نسبت مارشال با افزودن 4% PET حاصل می گردد. همچنین، نتایج آزمایش کشش غیرمستقیم بر روی نمونه های حاوی درصد فضای بین 5/6 تا 5/7% نشان داد که بیشترین استقامت در هر دو مخلوط با افزودن 2% PET به دست می آید، اما، در مخلوط های حاوی درصد فضای خالی در محدوده 3 تا 5% مقاومت کششی با افزایش PET کاهش می یابد. نتایج آزمایش خزش دینامیکی نشان داد که مخلوط های آسفالتی گرم حاوی PET رفتار متفاوتی در برابر بارگذاری دینامیکی نسبت به استاتیکی دارند. افزودن PET به مخلوط های آسفالتی باعث کاهش مقاومت نسبت به تغییر شکل دائمی (شیار افتادگی) تحت بارگذاری دینامیکی شد، به طوری که با افزایش مقدار PET مقاومت نسبت به تغییر شکل دائمی کاهش یافت. اما، تاثیر PET بر مقاومت شیار شدگی مخلوط حاوی قیر لاستیکی کمتر از آن بر مخلوط حاوی قیر اصلاح نشده است.