ایجاد سیستم خبره در انتخاب نوع گذرگاه عابر پیاده در معابر بین تقاطعی

یکی از مهم ترین جنبه های حضور انسان در فضاهای شهری که سبب سرزندگی و پویایی این فضاها و نیز افزایش نقش اجتماعی آنها می شود، حرکت پیاده است. عابرین پیاده جزو اصلی کاربران آسیب پذیر راه محسوب می شوند و آسیب های وارد شده به آنها اغلب غیرقابل جبران و بازگشت است و باعث جرح یا فوت آنها می شود. هدف از این مطالعه بررسی درصد استفاده از
پل های عابر پیاده موجود در شهر تهران و عوامل محیطی و انسانی اثرگذار بر استفاده یا عدم استفاده عابرین پیاده ای که در حوزه نفوذ آن پل در حال عبور بوده اند، بوده است. در این تحقیق تصمیم گیری در محیط فازی که یک محیط چندارزشی است، انجام شده است. خروجی این تحقیق درصد استفاده عابرین پیاده از هر پل با ویژگی های محیطی و انسانی متفاوت بوده است. پایگاه دانش قابل استفاده در یک سیستم خبره با استفاده از استدلال فازی تشکیل شده و می تواند به عنوان سیستم پشتیبانی از تصمیم فازی در مدیریت و برنامه ریزی برای احداث پل های عابر پیاده جدید یا اصلاح پل های موجود مورد استفاده قرار گیرد. نتایج گرفته شده از این تحقیق می تواند به منظور مشخص شدن پل هایی با حجم عبور زیاد و تجهیز پلهای دیگر، مکان یابی احداث پل های جدید، ارزیابی وضع موجود هر پل و میزان استفاده از آن مورد استفاده قرار گیرد. نتایج نشان داده است از بین عوامل محیطی، تسهیلات پل عابر پیاده و از بین عوامل انسانی، هویت درک شده در درصد استفاده عابرین پیاده از پل های عابر پیاده بسیار تاثیرگذار بوده است. مقایسه بین تمامی نتایج واقعی و نتایج براورد شده فازی در این تحلیل، ضریب همبستگی 98/0و درصد خطای 20 درصد را نشان داده، که نزدیکی بسیار زیاد دو دسته نتایج را نشان داده است.