مقایسه کیفیت زندگی و کنترل قند خون بیماران دیابتی نوع دو با و بدون هایپوگنادیسم: مطالعه مورد-شاهد

چاقی یک عامل خطر مهم کاهنده سطح تستوسترون در گردش و پائین بودن سطح تستوسترون هم عاملی برای پیش بینی دیابت ملیتوس می باشد. مطالعه حاضر به مقایسه کیفیت زندگی و کنترل قند خون در بیماران دیابتی نوع دو با و بدون هایپوگنادیسم پرداخته است. در این مطالعه مورد شاهدی 93 بیمار دیابتی هیپوگناد مرد، تشخیص داده شده با پرسشنامه ADAM و سطح تستوسترون پایین، و 67 بیمار دیابتی بدون هیپوگنادیسم، از نظر پارامتر های آنتروپومتریک و آزمایشگاهی نظیر لیپید پروفایل، کنترل گلایسمیک و کیفیت زندگی با هم مقایسه شدند. با لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج از نظر عوامل مخدوش کننده دو گروه همسان شدند. در بیماران دیابتی هیپوگناد، به شکل معنی داری شاخص های آنتروپومتریک (دور کمر و شاخص توده بدن) بالاتر بود (به ترتیب 001/0P< و 024/0P<). مقادیر دیس لیپیدمی (001/0(P<، قند خون ناشتا (003/0(P<، و هموگلوبین گلیکوزیله (02/0(P<، در این بیماران بصورت معنی داری بیشتر بود و کیفیت زندگی در بیماران هیپوگناد پایین تر بود. بیماران مرد دیابتی هایپوگناد در مقایسه با بیماران بدون هیپوگنادیسم کیفیت زندگی پائین تر و کنترل قند خون و لیپید نامناسب تری دارند.