بررسی تاثیر ضخامت پلی اتیلن، ترکیب گازی و دما بر زمان ماندگاری و کیفیت توت فرنگی

در این پژوهش، تاثیر بسته بندی تحت اتمسفر اصلاح شده بر کیفیت و طول عمر توت فرنگی موردبررسی قرار گرفت. برای بسته بندی توت فرنگی ها از سه ترکیب گازی (هوا، ترکیب گازی اول: 75 درصد نیتروژن + 15 درصد دی اکسیدکربن + 10 درصد اکسیژن و ترکیب گازی دوم: 75 درصد نیتروژن + 10 درصد دی اکسیدکربن + 15 درصد اکسیژن)، کیسه های پلی اتیلن در سه ضخامت 30، 50 و 90 میکرون و دو دمای نگهداری 1±4 و 1±8 درجه سانتی گراد استفاده شد. تاثیر تیمارهای یادشده در قالب طرح کاملا تصادفی با آزمایش فاکتوریل در سه تکرار بر پارامترهای درصد کاهش وزن، سفتی بافت، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و pH در توت فرنگی در پایان روز 20ام از زمان نگهداری بررسی شد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که تاثیر ترکیب گازی و دما بر تمامی فاکتورهای مورد اشاره در سطح 1 درصد معنی دار است، ولی اثر ضخامت پوشش پلی اتیلن فقط بر درصد کاهش وزن، مقدار مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتر در سطح 1 درصد معنی دار بود. در بین دو دمایی که آزمایش در آن دامنه صورت گرفت، دمای 4 درجه سانتی گراد به دلیل کاهش تنفس، تبخیر و تعرق در حفظ خصوصیات کمی و کیفی توت فرنگی بهتر از دمای 8 درجه سانتی گراد عمل کرد. پوشش پلی اتیلن در ضخامت 90 میکرون به دلیل نفوذپذیری کم و حفظ رطوبت اطراف محصول درون بسته خصوصیات کیفی و کمی محصول را بهتر حفظ نمود. ترکیب گازی اول به دلیل داشتن CO2 بیشتر و کاهش تنفس برای حفظ خصوصیات کیفی و کمی توت فرنگی مناسب تر است. درنتیجه توت فرنگی هایی که در پوشش پلی اتیلن با ضخامت 90 میکرون و ترکیب گازی اول در دمای 4 درجه سانتی گراد بسته بندی شدند بهترین کیفیت و بالاترین ماندگاری را داشتند.